G zajęcy

См. также в других словарях:

• cewka — ż III, CMs. cewkawce; lm D. cewkawek 1. rzad. «rurka» 2. anat. «przewód, naczynie przewodzące w kształcie rurki w organizmie ludzkim i zwierzęcym» Cewka moczowa, łzowa. Cewka wydalnicza (np. u owadów). 3. bot. cewki «martwe, wydłużone komórki o… …   Słownik języka polskiego

• chart — m IV, DB. a, Ms. chartrcie; lm M. y «pies myśliwski z grupy psów gończych, używany do szczucia zwierzyny, głównie zajęcy i lisów; odznacza się wysmukłą budową, podłużną głową, długimi i cienkimi nogami, bystrym wzrokiem, a słabym węchem; (w… …   Słownik języka polskiego

• dostrzelić — dk VIa, dostrzelićlę, dostrzelićlisz, dostrzelićstrzel, dostrzelićlił, dostrzelićlony rzad. «ustrzelić dodatkowo» Dostrzelić zajęcy …   Słownik języka polskiego

• królik — I m III, DB. a, N. królikkiem; lm M. owie a. i, DB. ów «władca plemienia lub małego państwa» Królik murzyński. II m III, DB. a, N. królikkiem; lm M. i 1. «Oryctolagus cuniculus, gryzoń z rodziny zajęcy, o ubarwieniu brunatnoszarym, żyje gromadnie …   Słownik języka polskiego

• nabić — dk Xa, nabićbiję, nabićbijesz, nabićbij, nabićbił, nabićbity nabijać ndk I, nabićam, nabićasz, nabićają, nabićaj, nabićał, nabićany 1. «zadać komu wiele razów, uderzyć kogo wiele razy; stłuc, zbić» Tak cię nabiję, że popamiętasz. Nabili go tak,… …   Słownik języka polskiego

• nastrzelać — dk I, nastrzelaćam, nastrzelaćasz, nastrzelaćają, nastrzelaćaj, nastrzelaćał, nastrzelaćany «strzelając jedno po drugim, wiele zabić» Nastrzelać kuropatw, zajęcy. nastrzelać się «spędzić długi czas na strzelaniu, nasycić się, zmęczyć się… …   Słownik języka polskiego

• odłów — m IV, D. odłówłowu, Ms. odłówłowie; lm M. odłówłowy 1. «łapanie żywcem zwierzyny łownej lub ptaków, w celu przesiedlenia lub dla potrzeb nauki» Odłowy hodowlane. Zawrzeć umowę na odłów zajęcy. ∆ Odłów ryb «odławianie wszystkich ryb ze zbiornika… …   Słownik języka polskiego

• odstrzał — m IV, D. u, Ms. odstrzałale; lm M. y 1. górn. «wybuch materiału strzelniczego w otworach strzałowych powodujący oderwanie części ściany (skały)» 2. łow. «zastrzelenie wyznaczonej sztuki lub ściśle określonej liczby zwierzyny» Odstrzał kuropatw,… …   Słownik języka polskiego

• parkot — m IV, D. u, Ms. parkotocie; lm M. y łow. parkoty «okres godowy zajęcy, podczas którego samce staczają pozorne walki» …   Słownik języka polskiego

• robaczkowy — przym. od robaczek ∆ anat. Wyrostek robaczkowy «szczątkowy, obwodowy koniec jelita ślepego niektórych ssaków, np. człowieka, małp człekokształtnych, zajęcy; potocznie: ślepa kiszka» ∆ fizjol. Ruchy robaczkowe → perystaltyka …   Słownik języka polskiego

• złowić — dk VIa, złowićwię, złowićwisz, złów, złowićwił, złowićwiony «łowiąc schwytać, złapać coś (rybę, ptaka, zwierzę) na wędkę, w sieć itp.» Złowić karpia, leszcza. Złowiono w sieci kilkanaście zajęcy. ◊ Złowić uchem (głos, szmer, szept itp.) «uchwycić …   Słownik języka polskiego